Een doordeweekse sessie

'U hier?!'

'Is dat zo vreemd?'

'Dat lijkt me wel, ja, u bent immers de almacht zelve.'

'De almacht zelve? Laat me niet lachen! Ik besta slechts omdat de mensen willen dat ik besta.'

'Is dat waarom u bij me aanklopt?'

'U bent psychiater, ik zou niet weten waar ik anders zou moeten zijn.'

'Nou, gaat u maar liggen dan. Zegt u eens, wat scheelt eraan?'

'Zoals ik net al zei, ik besta eigenlijk niet echt. Ik ben verzonnen om een antwoord te verschaffen op alle vragen waarop geen antwoord bestaat.'

'Pardon?'

'De mens is nietig en kwetsbaar. De dood ligt constant op de loer. Om de angst te temmen, ben ik in het leven geroepen. Het slaapt een stuk rustiger met mij in de buurt.'

'Zoiets als een elektrische deken.'

'Inderdaad, ik lig als een warme laag over de werkelijkheid heen. Wat er ook gebeurt, het heeft een bedoeling, want ik heb het zo gewild.'

'Da's toch heerlijk?'

'Welnee.'

'Wat is het dan?'

'Even onwezenlijk als eenzaam.'

'Vertel.'

'Ik word gegijzeld door een paar miljard angsthazen. Ze zetten me een mes op de keel, want wat ze zich ook in het hoofd halen, het is aan mij om het zin te geven. Die zin is er niet, laat dat duidelijk zijn. Ik ben een doekje voor het bloeden en een wondermiddel ineen. Met mij verdwijnt alle rede. Vandaar dat er doorlopend oorlogen worden gevoerd, terwijl de strijdende partijen mijn naam op hun lippen hebben.'

'Maar wat kan ik in Gods, sorry, in vredesnaam voor u doen?'

'Ik wil liefde.'

'Maar die krijgt u al! Dagelijks gedenken miljarden mensen u in hun gebeden, in kerken wereldwijd worden dagelijks miljoenen kaarsen voor u aangestoken!'

'Dat is geen liefde, dat is vrees. Niemand houdt van mij, niet echt.'

'En al die tempels en kathedralen dan die gebouwd zijn om u te eren?'

'Chantage, ik kan er geen ander woord voor verzinnen.'

'U bent wel erg cynisch. Weet u wat, ik schrijf u gewoon wat seroxat voor. Daar knapt u vast van op. Volgende!'



Geschreven in het kader van de novemberopdracht van het Fantasierijk.