Overdrijven is ook een vak

Hij is één van onze grootste troeven op het aankomende WK overdrijven. De hyperbool zit hem haast letterlijk in het bloed. Toch zijn sterallures Norbert Neuzelaer volledig vreemd. Een gesprek met een tobsporter die ondanks een karrenvracht aan eremetaal bescheiden is gebleven.

‘Natuurlijk maak ik een kans op de titel,’ erkent Norbert Neuzelaer. Plaats van handeling is een Spartaans ingerichte zolderkamer, waar hij, met de wereldkampioenschappen overdrijven in het verschiet, in het kader van een laatste hoogtestage dag en nacht doorbrengt. ‘Maar dat is een kwestie van statistiek. De concurrentie is beresterk.’

Het wekt bevreemding dat uitgerekend de meervoudig wereldrecordhouder overdrijven zijn titelkansen relativeert. Probeert Norbert Neuzelaar zich misschien in de rol van underdog te manoeuvreren?
‘Welnee,’ ontkent hij met klem. ‘Neem Uruguay. Dat land vaardigt dit jaar leden van een Indianenstam af die tot voor kort nooit met de westerse beschaving in aanraking is geweest. Overdrijven wordt er de kinderen met de paplepel ingegoten. Of kijk naar Oezbekistan. Daar is overdrijven nog letterlijk een vak. In Nederland gaan we om de zoveel tijd naar de kapper, maar in Oezbekistan is het de gewoonte regelmatig de overdrijver te bezoeken. Wat kan ik daar als veredelde hyperboolhobbyist nou helemaal tegenover stellen?’

Dat lijkt, met palmares waarop liefst zestien nationale, dertien Europese en evenveel wereldtitels prijken, eerder een retorische vraag. Maar Norbert Neuzelaer blijft de favorietenrol categorisch weigeren. Hij schuift wat ongemakkelijk heen en weer op zijn stoel en wijst naar boven. ‘Laatst,’ fluistert hij haast, ‘zag ik nog een onweersbui overdrijven. Daar werd ik toch wel even stil van.’