Afschieten

Hij kijkt naar het blanke staal in zijn hand en streelt de loop. Daar komt de kogel uit, met een snelheid van honderden meters per seconde. Als die kogel in contact komt met menselijke huid, ontstaat een inslagkrater die veel wijder is dan de zes millimeter die de kogel breed is. Dat is het ergste niet. De kogel snijdt zich een weg dwars door de ingewanden heen en veroorzaakt fatale inwendige bloedingen.

Hij laat zijn handpalm met de kolf spelen. De wrijving voelt aangenaam. Hij weegt het pistool in zijn rechterhand. Zwaar nog voor zo’n klein voorwerp. Toch geeft het hem macht, bijna zoveel macht als een God.

Hij kijkt op zijn horloge. Het gaat nu bijna gebeuren. Zo meteen zullen er twee jonge mannen aan komen. Hij zal ze zonder pardon afschieten.

Hij laadt de patronen in het magazijn, wacht nog even met de veiligheidspal. Eerst alles nog een keer controleren. Functioneert het magazijn, is de haan gespannen? Er mag niets aan het toeval worden overgelaten. Die twee jonge mannen moeten weg.

Als afgesproken krijgt hij een knikje van een man aan de overkant. Hij zet de veiligheidspal om en zucht diep. Concentreren nu. Hij sluit de ogen en ziet wat er te gebeuren staat. Het helpt om dingen te visualiseren. Zo kun je de toekomst beïnvloeden. De levens van die twee jonge mannen behoren hem toe. Hij mag geen fout maken.

Daar komen ze. Als een ijsklontje raast een rukje door zijn ruggengraat. Hij ademt diep in. Weten de jonge mannen wat ze te wachten staat? Ze staren naar beneden, lijken hem niet in de gaten te hebben.

Kalm nu.

Hij tilt het pistool op en legt zijn wijsvinger om de trekker.

De jonge mannen komen tot stilstand. Ze buigen zich, staan dan doodstil, alsof ze deemoedig hun straf ondergaan.

Iedereen houdt de adem in, het is alsof de tijd hikt.

Dan schiet hij. De knal echoot tegen het plafond en walst de ijshal rond. Het klauwen van de schaatsers geeft er vreemd ritme aan.

© Ep Meijer 2008