‘De AEX sloot vandaag wederom diep in het rood.’
Ho eens even. Taalkundig mag de AEX het onderwerp van de zin zijn, maar in het echt kan een beursindex natuurlijk nooit zelfstandig iets ondernemen, laat staan diep in het rood sluiten.
Waarom is dat zo, waarom maken we die hele beurshandel tot iets wat ons kennelijk overkomt?
De AEX is geen persoon. De AEX is het gevolg van personen.
U moet het kapitalisme als een wolkenkrabber zien. Om te functioneren moeten er constant verdiepingen bij. Er is echter geen geld voor nieuwe verdiepingen. Dus zeggen de bedrijven die aan de extra verdiepingen willen verdienen dat ze heel gezond zijn en dat ze grootse bouwplannen hebben. Dan worden er aandelen uitgegeven. Dat zijn papiertjes die een bepaald eigendomspercentage van het bedrijf vertegenwoordigen. In die aandelen kun je handelen en je hoopt natuurlijk dat er meer mensen zijn die de mooie cijfers en de mooie verhalen geloven, zodat de aandelen meer waard worden.
Op Wall Street en op het Damrak verkoopt men hoop, zo simpel is het. Intussen maakt niemand zich er druk over dat de fundamenten van de wolkenkrabber die almaar hoger moet worden, uit lucht bestaan, want lucht? Ha, de lucht vormt het plafond van de groei!
Meer, meer, meer.
In 1929, aan de vooravond van de monetaire crisis die indirect tot de opkomst van Adolf Hitler en het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog zou leiden, sprongen de speculanten bij bosjes uit het raam toen hun aandelen ineens niets meer waard bleken. Tijdens de huidige kredietcrisis zeggen de speculanten dat we ons geen zorgen hoeven te maken, terwijl ze in het geniep alvast wat opties hebben genomen op het dalen van de financiële fondsen.
‘Ik vind het eigenlijk wel spannend,’ bekende een anonieme beurshandelaar afgelopen vrijdag in de Metro, ‘beweging is altijd goed voor de handel.’
Wat geeft het als Wouter Bos er nu al 40 miljard overheidsgeld tegenaan heeft gegooid? De speculanten verlaten als ratten het zinkende schip. Reken maar dat ze er nog aan verdienen ook. Wat nou vertrouwen opbouwen, wat nou beseffen dat ze bijna iedereen armer maken, dat ze huizenbezitters duperen, dat ze ook een verantwoordelijkheid hebben. Wat nou zich realiseren dat ze de wereld misschien in een diepe recessie storten? Handel is handel.
De AEX sluit wederom diep in het rood?
Sorry hoor, maar zo zit het niet. De werkelijkheid is dat we, in plaats van eens tevreden te zijn met wat er is, onze welvaart moedwillig in handen van een stelletje pessimistische beroepsgokkers hebben gelegd.
Meer, meer, meer. We willen het allemaal, maar als het om geld gaat nog het meest.
Hadden we het vorig jaar, toen onze koopkracht 2 procent minder was, werkelijk zoveel slechter?
© Ep Meijer 2008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten