Onkruid vergaat niet

Martin Bril is dood.
What's in a name? Als je zijn columns of verhalen las, werd je gedwongen om een milde bril op te zetten, een bril met een ongelooflijk oog voor detail, een bril met een blik boordevol liefde voor zijn favoriete onderwerp: mensen. Het maakte niet uit of het over een bushokje of een sjoelwedstrijd ging, altijd las je tot het einde door, waar je steevast een glimlach wachtte en soms zelfs een brede grijns.

Nee, dan Ernest Louwes. Hij kwam gisteren weer op vrije voeten en dat is in ons kikkerland groter wereldnieuws dan de dood van een groot brein. Heeft hij het nou gedaan of niet, die rijke mevrouw uit Deventer vermoorden?
Ernest Louwes was gisteren the talk of the town op tv. Droog en feitelijk bepleitte hij nogmaals zijn onschuld terwijl zijn gezicht op alle netten op beheerst bleef staan.
Natuurlijk ging het ook over zijn verzet, op het moment dat de rechter hem in hoger beroep alsnog tot detentie veroordeelde. Voor het oog van de camera's ontbrandde Louwes in razernij. Er waren vier parketwachters voor nodig om hem tot bedaren te brengen. 'Het is me overkomen,' zei Louwes daarover, gisteravond bij Pauw & Witteman.

Hm.

Louwes was zijn emoties kennelijk niet de baas. Begrijpelijk. Men had hem eerst bij gebrek aan bewijs laten gaan, daarna was hij opnieuw gearresteerd. Hij verwachtte in hoger beroep vrijgesproken te worden, maar hij kreeg op een vreselijke manier het lid op de neus. Logisch dat hij ontplofte.

Toch. Onderschat nooit de kracht van ontkenning.

Als iemand kennelijk in staat is de controle te verliezen, zoals Louwes in de rechtszaal van Den Bosch, waarom zou dat dan niet eerder gebeurd zijn? De weduwe Wittenberg kan ook in een vlaag van verstandsverbijstering vermoord zijn. De dader overkwam het, net als het slachtoffer.

Uiteindelijk ontaardt die hele Deventer moordzaak in een bodemloze wellesnieteskwestie. DNA zus, DNA zo, de zogenaamde bewijzen voor en tegen zullen over elkaar heen blijven struikelen. Wat is waar? Je gelooft Ernest Louwes of je gelooft hem niet.

De dood laat een dergelijke keuze niet toe. Zo ben je er en zo ben je er niet meer, zonder aanziens des persoons, ongeacht je leeftijd, hoe mooi je ook schrijft. Ontkennen helpt niet. Het overkomt ons allen vroeg of laat, we kunnen slechts slikken.

Bedankt, Martin.


Ep Meijer 2009.
Deze tekst is auteursrechtelijk beschermd.