Twitter

Follow Ep_Meijer on Twitter

woensdag, september 26, 2012

Ketsen en kieren

Beste Jos,

Het is mijn droeve plicht je hierbij te royeren. Tevens moet ik je namens de bond meedelen dat je voor het leven geschorst bent.

Het is nog tot daaraan toe dat je tijdens de uitwedstrijd tegen DVA (Daadkrachtig Van Acquit) besloot om de barkeepster eens lekker te masseren en te pikeren. Die termen horen op het groene laken thuis, dat zul je toch zelf ook wel begrijpen?

Erger nog is dat, toen de wedstrijd in het voordeel van SVA dreigde te kantelen, je de ivoren kunststootballen, waarvoor onze leden jarenlang gespaard hebben, als projectielen ging gebruiken, 'carambole' schreeuwend telkens als je een tegenstander in de schaamstreek trof.

Dergelijk bandeloos gedrag betaamt een lid van onze vereniging niet.

Helaas liet je het daar niet bij. Je deed er zelfs nog een schepje bovenop en misbruikte de edele queue voor doeleinden die ik maar niet op papier zal zetten. Laat het me zo stellen: een trekstoot is iets heel anders en krijten doe je een pomerans.

Samenvattend zul je begrijpen dat mij geen andere keus restte dan je van onze ledenlijst af te voeren.

Met vriendelijke groet,

Arie de Bandt, secretaris SVV (Stoten Vol Vertrouwen)

maandag, september 24, 2012

Het summum van klantvriendelijkheid

Geachte heer Balkramp,

Graag ga ik hierbij in op uw klacht.

U beweert dat het voorgerecht, een garnalencocktail met de saus van het huis, beschimmeld was. Nou en?! Als diezelfde schimmel op kaas zit, wordt het ineens een delicatesse. Dus waar zeurt u over?

Smaken verschillen. Het kan zijn dat u tot de minderheid behoort die onze keuken geen culinaire parel vindt. Maar dat geeft u nog lang geen vrijbrief om het hoofdgerecht, een stoofpot van slachtafval, over het kapsel van onze ober uit te smeren, hoezeer deze u ook voor cultuurbarbaar heeft uitgemaakt. De man heeft het toch al zo moeilijk nu zijn kruin begint te kalen.

Goed, u heeft tot een uur of half twee 's nachts onder bedreiging van een fors keukenmes de afwas moeten doen. Maar dat was omdat u weigerde de rekening te voldoen.

Al met al is het onmogelijk om uw eis tot restitutie te honoreren. U mag blij zijn dat wij geen eis tot schadevergoeding indienen!

Erop vertrouwende u binnenkort weer in ons etablissement te mogen verwelkomen, verblijf ik inmiddels,

Met vriendelijke groet,

Victor Vies, eigenaar restaurant 'De Knippikker'.

donderdag, september 20, 2012

What's Ep?

Toen de telefoon nog een bakelieten apparaat was dat in de gang hing, had je maar één zender op tv. Hoewel niemand nog wist wat die term betekende, zond Nederland 1 op prime time 'De kleine waarheid' uit, met Willeke Alberti in de rol van Marleen Spaargaren. In die serie was een bijrol weggelegd voor het debiele broertje Eppo.

Ik was dertien, had geen last van jeugdpuistjes maar des te meer van de onzekerheid die met puberteit gepaard gaat. Aan wie ik me ook voorstelde in die dagen, telkens werd ik getrakteerd op een bulderende lach. 'Hahaha, Eppo!' Mettertijd leerde ik ook om te gaan met de voorspelbare grappen over de getijdenwerking.

Toen het effect van 'De kleine waarheid' eenmaal weggeëbt was (ha, ha), fuseerden de stripbladen Pep en Sjors. De naam van de nieuwe periodiek – jawel: Eppo. Naamgever was – u raadt het al – een onverbeterlijke kluns, die wekelijks met zijn flaters acte de présence gaf op de achterpagina. Daar kwam later dan nog André van Duin overheen met diens Ep Oorklep. En bedankt nog.

Geen punt hoor. Ep is een geuzennaam geworden, ik ben er trots op hem te dragen. Da's maar goed ook, want het leed blijkt nog niet geleden. In het huidige tijdsgewricht is een telefoon geen bakelieten apparaat meer, maar een mobiele reden van bestaan. Applicaties zijn the name of the game. Omdat mensen lui zijn, worden ze afgekort en is mijn naam op ieders lippen tegenwoordig.

Dus wil ik het goed met u maken. Telkens als u mijn naam oneigenlijk gebruikt, maakt u ter compensatie een cent over op mijn bankrekening. Capisce?

woensdag, september 19, 2012

Van bil voor volk en vaderland

Amice,

Het is in uw hoedanigheid als beoogd Minister van Verkwisting dat ik u met de beste bedoelingen wens aan te spreken.

Zoals u gevoeglijk bekend moge zijn, verkeert ons vaderland in een diepe crisis. Bezuinigingen zijn aan de orde van de dag en het volk mort. Nu ben ik me ervan bewust dat de situatie complex is, maar in een notendop komt het erop neer dat er onvoldoende geld in de staatskas vloeit. Welnu, daarvoor wil ik bij dezen de oplossing aandragen.

Uw Ministerie heeft een lange traditie in het belasten van genotmiddelen. Sterker nog, zo langzamerhand zijn het de drinkers en rokers die ons vaderland overeind houden! Maar dat terzijde. Waar het om gaat is dat die lijn maar hoeft te worden doorgetrokken om het licht aan het eind van de tunnel te ontwaren.

Hoe? Niet door de burger opnieuw met duurdere boodschappen te confronteren. Er bestaat een manier om de crisis op een meer gebruiksvriendelijke wijze te lijf te gaan. En wel met de wiptax.

Voortaan levert iedere coïtus het vaderland een Euro op. Triootjes tellen voor drie en onanie is goed voor 50 cent. Eventueel is een orale toeslag het overwegen waard. En wat te denken van een dildoheffing? Tijdens een recent bezoek aan Bab Bum ondervond ik in ieder geval al bijzonder veel enthousiasme in de professionele branche. Kortom, het draagvlak is er.

Natuurlijk zullen er protesten klinken. 'Iedere wip voel je in de knip,' zullen tegenstanders betogen. Maar gaandeweg zullen ook zij beseffen dat het lekker is om op een constructieve manier bij te dragen aan de uitweg uit de crisis, ja ze zullen het zelfs nog vaker gaan doen, voor volk en vaderland.

Vriendelijk wil ik u dan ook vragen de wiptax zo spoedig mogelijk in te voeren. Ik heb er zin an!

Met de meeste hoogachting,

ir. Sicco deQuadsteniet

dinsdag, september 18, 2012

Iedereen aan de slongel

U mag het natuurlijk best met me oneens zijn, maar persoonlijk vind ik de invoering van de slongel klinkklare nonsens.

Al weken worden we er door de overheid op voorbereid. Let op, de slongel komt eraan! Via spotjes, billboards en zelfs ouderwetse geluidwagens wordt ons zo ongeveer de hemel op aarde beloofd.

Maar hoe zit het met betaalgemak? Om nog maar te zwijgen over het gedoe in pashokjes?

Verklaart u me gerust voor gek, maar ik ben tegen, mordicus zelfs. Naar mijn bescheiden mening is de invoering van de slongel een onverantwoord avontuur, dat juist in tijden dat het economisch ook al niet mee zit, alleen maar tot brokken kan leiden.

Begrijpt u me goed, ik heb niets tegen slongels an sich. Je kunt er van alles over zeggen, maar niet dat ze bijten. Maar ons iets in de maag splitsen waarvan we niet eens weten wat het is?

vrijdag, september 14, 2012

Intussen, in de schilderijenspeciaalzaak

'Dag, ik wil graag een schilderij van een droef paard.'

- Een droef paard zegt u? Mag ik weten waarvoor?'

'Eenvoudig. Ik heb er al één van een droeve hagedis. En nu wil ik ook nog een droef paard aan de muur.'

- Ik zal eens kijken wat we voor u in huis hebben, meneer. Ah, hier, een impressie van een renpaard in volle galop.'

'Dat is geen droef paard.'

- Neemt u me niet kwalijk, meneer, maar hoe ziet u dat?'

'U bent hier de kunstkenner, niet ik. Laat u me nu maar gauw een droef paard zien. Anders besteed ik mijn geld elders.'

- Even kijken. Wat dacht u hiervan?'

'Maar dat is een schilderij van een cavia!'

- Ja, maar wel een cavia die vorig jaar in Londen het wereldrecord droefheid op zijn naam heeft geschreven.'

'Je kunt de ogen niet eens zien.'

- Meneer, u moet op de staart letten.'

'Een cavia heeft niet eens een staart. Weet u wat? Ik neem dit wel.'<'p>

-Maar meneer, dat is een verkiezingsposter van Groen Links!'

Kroniek van een aangekondigde verkenner

Kabouter Plompzak kon zijn geluk niet op. Niet alleen was kabouter DD de afwas voor hem aan het doen, zodat hij vrij uitzicht had op haar indrukwekkende derrière, ook was hij tweede geworden bij de verkiezingen. Het had zelfs maar een haar gescheeld of hij was de winnaar geweest.

Er werd op de deur geklopt. Eigenlijk wilde kabouter Plompzak alleen maar op zijn paddenstoel zitten. Nou ja, af en toe even naar kabouter DD kijken dan. Nog eens werd er geklopt, harder nu. Wie waagde het? Hij kwam al moeizaam overeind.

'Ik doe wel even open, Plompje,' zei kabouter DD en sloeg de theedoek over de schouder, wat nooit eerder waargenomen naschokjes in het decolleté veroorzaakte. Reeds waren haar borsten op weg naar de deur. De rest van haar kwam zoals gewoonlijk op gepaste afstand voorbij.

Het bleek kabouter TNT met een brief van de ABP (Aller Beste Partij), de partij waartoe de BNITNZEGP (Bij Nader Inzien Toch Niet Zo'n Erg Goede Partij) volgens de aanzwellende geruchtenstroom in het bos veroordeeld was.

'Amice!' stond er in sierlijke letters. 'Of mag ik je Plomp noemen? Dat bekt wat lekkerder dan dat onsmakelijke Plompzak, vind je niet? Hoe dan ook, goed gedaan, kabouter! Muts af en zo. Van niets tot tweede partij van het bos. Dat doet niemand je na. Ja, ik, haha. Ik heb de ABP nog groter gemaakt en wederom ben ik erin geslaagd mijn partij de grootste van het bos te houden, zij het nipt, toegegeven. Maar er kan er maar één de eerste zijn. En dat ben ik dus, de kabouter die sneller lacht dan Lucky Luke zijn schaduw overhoop schiet, if you catch my drift. Kortom, Plomp, ouwe rukker, we moeten praten, jij en ik. Ik weet dat we lijnrecht tegenover elkaar staan qua beukennootjes. Maar daar komen we met z'n tweetjes in het belang van het bos vast wel uit. Zolang we maar niet onze plaats vergeten. De waarheid ligt in het midden? Eat my dust, loser. Haha, just kidding. De bosbevolking heeft zich uitgesproken. Ik ben de grootste. Zo is het nu eenmaal. Dus als je wilt maak ik je Magister van Paddenstoelenzaken. Dan lullen we verder nergens meer over. Nou, we spreken ons gauw, gabber. Maar eerst stuur ik kabouter Verkenner bij je langs, want ik ga met jouw welnemen op mijn gemak nagenieten van de overwinning. Dat zouden meer kabouters moeten doen, haha! Was getekend, kabouter Grijns.

'Amice? dacht kabouter Plompzak. Nog nooit was hij door iemand zo genoemd. Wat had dit nu weer te betekenen? Nog eens las hij het schrijfsel door. Toen wist hij het. Hij moest dit politiek aanpakken.

'Hé DD,' zei hij.

Ze had de afwas inmiddels hervat. Kabouter Plompzak vroeg zich af of er boskundige wetten bestonden voor de vibraties die door haar billen gingen, telkens als ze haar gewicht verplaatste.

'Grijns wil met me samenwerken.'

Kabouter DD draaide zich om, deed de truc met de theedoek weer en klapte verrukt in de handen, wat plaatselijk wederom onvermoede gevolgen had op de zichtbare delen van haar etalagemateriaal.

'Dolletjes,' riep ze uit, 'dan kun je me aan hem voorstellen!'

Kabouter Plompzak deed het nu toch echt: hij trok zijn muts tot ver over zijn ogen.

woensdag, september 12, 2012

Lezen alvorens te stemmen!

Beste bosgenoten,

Nu er nog maar enkele uren te gaan zijn voor de stembussen open gaan, wil ik u een dringend advies meegeven.

Stemt u alstublieft op een partij die op de kleintjes let en het grote niet uit het gezicht verliest, stemt u op een partij die het belang van de kabouter voorop stelt, stemt u op een partij die beseft dat een bos uit bomen bestaat, bomen die al tot in de hemel groeien. Want laten we wel wezen, bosgenoten. Moeder natuur geeft ons beukennootjes. Het ene jaar wat rijkelijker dan het andere, maar we doen het er mee, al honderden jaren. Moet het werkelijk altijd meer zijn?

Laten we tevreden zijn met wat we hebben. Het bos, dat zijn we samen. Het bos, dat maken we samen. Laten we, in plaats van te kissebissen over procenten, nadenken over hoe het kabouterleven nog leuker kan. Weest u wijs, bosgenoten, stemt u vandaag met uw hart.

Was getekend,

Kabouter Plompzak, lijsttrekker lijst 56-west, de BNITNZEGP (Bij Nader Inzien Toch Niet Zo'n Erg Goede Partij).

dinsdag, september 11, 2012

Verkiezingsgekte

Heel het bos hing vol verkiezingsposters, er was geen boom waaraan geen slagzin hing. 'Uw noten, onze zorg. Een paddenstoel voor iedereen. Handen af van de zwammenaftrek.' Dat soort dingen.

Het was kabouter Plompzak zwaar te moede. 'Wat moest hij daar nu tegenover stellen? Er was geen plakkaat groot genoeg voor de naam van zijn partij, laat staan dat er ruimte was voor een pakkende slogan.

Maar wat was dat? Er gingen trillingen door de grond. Gelukkig, daar kwam kabouter DD aan gewaggeld, als vanouds de zwaartekracht trotserend met haar pronte voorportaal.

'Joehoe,' riep ze, 'Plompje!'

Ze klonk gevaarlijk opgewekt. Zou ze weer een afwasborstel voor hem gescoord hebben of erger nog, een droogrek? Ze was verdorie de plaatsvervangend voorzitter en secretarieel medewerker van de BNITNZEGP#, ze zou zich met politiek bezig moeten houden! Kabouter Plompzak had zin om zijn muts tot ver over de ogen te trekken, maar dat deed hij natuurlijk niet, want hij was een gezonde kabouter en DD's boezem werd, hoe ongelooflijk het ook klinkt, met iedere stap nog steeds groter.

'Ik heb het!' riep ze.

O jee, dacht kabouter Plompzak, een bijpassend druipbakje voor bestek. Alsof hij bestek gebruikte.Hij kon de prammen nu bijna aanraken, zo dichtbij waren ze gekomen. De rest van kabouter DD volgde op gepaste afstand.

'Zeg het eens, DD,' zei kabouter Plompzak zo zakelijk mogelijk, want ze was tot stilstand gekomen en sinds een tel of twee gingen er fascinerende vibraties door het decolleté.

'Ik weet hoe we de campagne uit het slop kunnen trekken,'' zei kabouter DD en plantte de handen in de zij, waardoor haar voorgevel een vreugdesprongetje leek te maken.

'Hoe dan?' vroeg hij afwezig.

'Je gaat kwitteren, Plompje'.

'Kwitteren?'

'Ja,' antwoordde kabouter DD. 'Je vertelt gewoon aan iedereen waar je mee bezig bent. Dan krijg je volgers en die stemmen vast op je.'

'Maar ik zit de hele dag alleen maar op mijn paddenstoel!' wierp kabouter Plompzak tegen.

'Je moet toch wel eens niesen?'

Kabouter Plompzak knikte.

'Nou, dan kwitter je dat. Vinden de andere kabouters enig!

'Echt?

'Geloof me, Plompje. Kwitter wat je doet en je wint de verkiezingen.'

Zo gezegd, zo gedaan. Die avond kwitterde kabouter Plompzak voor het eerst. 'DD is langs geweest. Vanzelf even heerlijk met de kroonjuwelen gespeeld. Tevens is er een scheet ontsnapt. O ja, stem op mij morgen, dan krijg je duizend beukennootjes.'

#Bij Nader Inzien Toch Niet Zo'n Erg Goede Partij

zaterdag, september 08, 2012

Right place, wrong time

Over een week

We zijn bedroefd dat, kort na haar geliefde verloofde, in de Heere is ontslapen onze innig geliefde dochter Nathalie. Geen bloemen.

Nu

Dus toch. Ze ziet het aan de kring van mensen op het gras. Stom is ze, stom, stom, stom!

Twee minuten en 34 seconden eerder.

Ze heeft de trap genomen in plaats van de lift. Haar pumps roffelen op de stalen treden. Ik heb niets gehoord, denkt ze, misschien is er een wonder gebeurd.

Vier minuten en 2 seconden eerder.

Het duurt even voor ze gelooft wat ze ziet. Ze probeert hem te volgen, maar hij verdwijnt achter een spijl.

Vier minuten en 12 seconden eerder.

Eerst denkt ze nog dat hij een grapje maakt. Natuurlijk is het gevaarlijk om over de omheining te klimmen. Maar hij doet wel vaker gekke dingen. Dol is ze op dat theatrale in zijn karakter.

Vijf minuten en 36 seconden eerder.

Hij heeft een doosje uit een binnenzak gehaald. Een doosje met een kroontje. Is dat wat zij denkt dat het is? Plotseling staan haar wangen in brand. Hij kijkt haar aan met die onweerstaanbare ogen van hem en lacht. De warmte verplaatst zich ogenblikkelijk naar haar lendenen.

'Lieve Nathalie,' zegt hij, 'je bent de mooiste en liefste die ik ooit heb ontmoet en ooit nog zal ontmoeten. Je bent de Mount Everest onder de vrouwen. Boven jou gaat niets. Daarom heb ik een hoge plek uitgezocht om je iets te vragen.'

Ze slaat haar handen voor de mond, hij doet het echt, halverwege de Eiffeltoren. Hij zijgt op zijn knieën neer. Een windvlaag speelt met zijn krulletjes.Weer die ogen, mooier nog dan die van Brad Pitt en George Clooney bij elkaar.

'Allerliefste Nathalie, wil je met me trouwen?'

Ze is zo blij dat ze moet stampvoeten. Er ontsnapt zelfs een gilletje. Dan realiseert ze zich het: ze mag geen ja zeggen.

13 jaar, 11 maanden, 30 dagen, 18 uur en 42 seconden eerder.

Het was een idee van Catelijne geweest. Hun vriendschap moest vereeuwigd. Geen suffe reünie of zoiets, maar een eerbetoon. Astrid, Catelijne, Els en zijzelf, de vier musketiers van het dispuut Diogenes. Nooit, zo hadden ze elkaar onder ede beloofd, mocht hun heilige band breken. Daarom was het eens in het jaar onverbiddelijk andersomdag. Het moest. Als je verzaakte, kwamen de andere drie je vermoorden.

vrijdag, september 07, 2012

In mijn stoutste dromen

Dat ding doet het niet.

– Welk ding doet het niet, meneer?

Dat eh, ding.

– Kunt u iets specifiekers zijn, meneer? Voor hetzelfde geld bedoelt u een tapijtreiniger. En daar ga ik niet over.

Wablief?

– Laat u maar. Zullen we het weer over het ding hebben? Het ging net zo lekker.

Ik versta u niet.

– Ik zal wat harder praten, meneer. Het ding doet het dus niet. Wat zou het ding volgens u moeten doen?

Eh...

– Meneer, bent u daar nog?

Ja, jammer genoeg wel.

– Goed meneer. U en ik hebben één ding gemeen. We willen beiden erachter komen wat het ding is en wat het geacht wordt te doen, Eens?

Eh...

– Meneer, ik wil dat we deze kwestie klip en klaar hebben voor we verder gaan. Want als niet duidelijk wordt wat het ding is, kunnen we dit gesprek net zo goed meteen beëindigen. Dan blijven we in misverstanden hangen en daar heeft niemand wat aan.

Ik wil verdomme naar huis!

– Meneer, als u begint te vloeken ben ik gerechtigd om de verbinding te verbreken. Dan staat u hier morgenochtend nog en laat ik u nog naar de kassa lopen om het verschil bij te betalen ook. Dus gaat u me nu antwoord geven op een heel eenvoudige vraag: wat hoort het ding te doen dat het in uw beperkte wereld niet doet?

Ik begrijp de vraag niet.

– Goed, meneer. Laat het me zo zeggen. U heeft het over een ding dat het niet doet. Dat kunnen duizenden dingen zijn, Uw pacemaker, de autoradio, het leeslampje in de zonneklep, uw vrouw zelfs , want die ziet er voorzover ik het het kan bekijken inderdaad best wel als een ding uit. Kortom meneer, wat is het ding en wat doet het niet?

Hij gaat niet open!

– Hij, zegt u?

Ja. Dat ding.

– Tja meneer. Da's nou vervelend. U hebt het eerst over een hij en vervolgens over een dat. Het ding is taalkundig gezien onzijdig, Als u zegt dat hij niet open gaat, zijn we dus op zoek naar iets mannelijks. Heeft u een signalement?'

Kunt u hem niet gewoon open doen?

– Hem open doen? Stel dat we het inderdaad over een man hebben. Wilt u werkelijk dat ik in hem ga snijden?!

Laat u me alstublieft naar buiten.

– Nee, meneer. Ik zit al ver over de gemiddeld toegestane gespreksduur heen. Dus ga ik een punt achter dit gesprek zetten. Ik stel voor dat u goed nadenkt over het ding. Pas als u weet wat het is, mag u weer op de knop drukken en mij of mijn collega's lastig vallen. Nog een prettige dag!

donderdag, september 06, 2012

Krabbels

+++ In Puttega (Friesland) heeft een man een ontmoeting met een levende kip overleefd. +++ Uit onderzoek blijkt krabben de beste remedie tegen jeuk +++ Een muis heeft een chaos veroorzaakt in het Ministerie van Overige Zaken Die Wij Van Belang Achten. Een lid van een Boreaanse delegatie struikelde over de draad en viel in de liftschacht die in verband met onderhoud juist geopend was +++ Naar aanleiding van een onderzoek van de Blacademie van Witsgeradeel bepleit de Partij voor de Meubels (PvdM) een algehele invoering van krabpalen in het straatbeeld, opdat ook de gehandicapte medemens aan zijn trekken komt +++ De kip heeft inmiddels de bebouwde kom van Wurrega bereikt. De plaatselijke bevolking zit in de schuilkelders +++ Borea heeft als protest tegen de 'laffe moord' op de neef van de grote leider zijn diplomaten terug getrokken +++ Tussen de bouwmarkten woedt een prijzenoorlog. Krabpalen gaan tegen spotprijzen weg +++ Lijsttrekker Arie Kruk van de PvdM vraagt zich af waarom het altijd over zetels gaat en nooit over stoelen +++ Voor een krabpaal uit 1876 is bij een veilinghuis 1,6 miljoen Neuro geboden +++ Geruchten als zou de Boreaanse geheime dienst achter de kip zitten, worden door de Rijksoplichtingdienst met behoorlijk wat klem tegengesproken +++ Bij de grens tussen Friesland en Overijssel zijn barricaden opgeworpen. Onze correspondent maakt gewag van een merkwaardig tokkend geluid aan de horizon +++ In Borea is een week van nationale rouw afgekondigd in verband met de dood van het neefje van +++ De KruideniersPartij (KP) stelt een belasting op krabpalen voor als uitweg uit de crisis +++ Van de Friese dorpen Botsum, Mallega en Peek is sinds hedenmiddag vier uur niets meer vernomen +++ In een weiland bij Geeuwarden hebben satellieten een vreemd ovalen object waargenomen +++ Het weer: aanhoudend veranderig met geregeld jeuk +++

maandag, september 03, 2012

Het even onvermijdelijke als onweerstaanbare vervolg op Sterren Springen

Dames en heren, welkom in de uitzending. U weet het. We hebben Sterren Springen gehad, waarbij Bekende Nederlanders die in de vergetelheid dreigden te raken zich met ware doodsverachting van de duikplank stortten. Daarna kwam Sterren Koorddansen. Bekende Nederlanders begaven zich in ruil voor aandacht op het dunne koord, dat zoals u weet stiekem onder stroom stond. Mijn hemel, wat hebben we gelachen, dames en heren! Maar hebben we het daarmee gehad? Welnee. Niets gaat Bekende Nederlanders die niet zonder de schijnwerpers kunnen te ver. Ik denk wel eens dat we ze live ter dood moeten brengen om ze te stuiten. Ja, u lacht nu wel, dames en heren, maar dat was natuurlijk een grapje. Hoewel? Er is hoop. Zelfs Bekende Nederlanders sterven. Ooit. Want onkruid vergaat wel. En anders zijn wij van BSB6 graag bereid een handje te helpen, zeker als het de kijkcijfers ten goede komt. Met trots presenteer ik u daarom de overtreffende trap van shows waarbij Bekende Nederlanders zich hemeltergend belachelijk maken: Sterren bedienen de Kroteïneflux! En hier hebben we de eerste deelnemer al. Uw applaus voor Roel Driesmees!

'Roel, waarom doe je dit? Ik bedoel, niemand weet eigenlijk wat de risico's zijn, want in de VanDale zul je vergeefs naar een kroteïneflux zoeken.'

'Je moet toch wat en ik houd van uitdagingen.'

'Er kwam toch ook een nieuwe single uit?'

'Klopt. 'Ik kan geen nee zeggen'. Ligt morgen in de winkel. Maar dat is toeval.'

'Ja, ja. Ik zou zeggen, ga ervoor, Roel Driesmees, bedien de kroteïneflux! Dames en heren, stilte nu graag. Dit zijn zowel belangwekkende als zenuwslopende momenten. Ik denk dat zelfs wetenschappers de adem inhouden. Behoedzaam loopt Roel op het toestel af. Hij neemt zijn tegenstander op zoals een stier de toreador. En daar pakt hij het vast! Ach, wat jammer nou, hij raakt met een arm verstrikt in het schoeprad en de rest van zijn lijf wordt de burbine ingezogen. O, ik hoor net van de regie dat we naar de commercials gaan, omdat de cameralenzen vervuild zijn geraakt met resten van Roel Driesmees. Na de reclame Betty Prard, ik ga alvast mijn regenpak aantrekken!'